Sur’da bu sefer şenlik var

Hava sıcak, ortada bir güya serinletmek için yağmur çiseliyor. Hafta sonu Diyarbakırlılar çoluk çocuk sokakta. Onlara yerli turist kümelerinin yarattığı kalabalık katılmış, tarihi Sur bölgesini hınca hınç doldurmuş.

Bir devrin Hendek olayları, işgal, terör, kan ve gözyaşı ile anılan bölgesinde, bu defa geçmişin üzerine bir sünger çekilmiş, hanlar, hamamlar, kiliseler, müzeler, sokaklar yenilenip kültür ve sanatla donanmış; fotoğrafın, fotoğrafın, müziğin birleştiriciliğiyle barış çubukları yakılıyor. TC Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın, sonbaharda, yalnızca Diyarbakır’da değil, İstanbul Beyoğlu, Ankara, Konya, Çanakkale’de düzenlediği Kültür Yolu Festivalleri’ni, bakanlık muhalif gazete diye görüp bizi önemsemese de ben önemsiyorum. Halkın fiyatsız olarak kültür ve sanatla buluşabilmesi, toplumsallaşmak için AVM’lerde boş parasız dolaşmak yerine bilhassa gençlerin, bayanların ufkunun açılması demek.

İTALYAN RESSAMLAR

Diyarbakır’daki Sur Kültür Yolu Festivali’ni Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın değil, DOSSİ DOSSİ Holding’in daveti üzerine izleyebildim. Zati Dossi Dossi de bakanlığın daveti üzerine şenlikte yer almış. İdare heyeti lideri, iş insanı, aslen Doğu Beyazıtlı fakat biraz da hanım köylü, hasebiyle İtalyan sayılabilecek Hikmet Eraslan’ın fotoğraf koleksiyonu “İtalyan Ressamlar Diyarbakır’da” standıyla tarihi Diyarbakır Paşa Hamamı’nda görülebiliyor. Stant evvel Surp Gragos Kilisesi bahçesinde verilecek ve akabinde Ermeni mutfağından sunulacak mönü ile gala yemeği yapılacaktı, sonra nedense bakanlık kararıyla hamama alınmış. Eserler kilisede daha rahat sergilenirdi ancak tarihi hamam da çok kıymetli. Hikmet Eraslan koleksiyonundan seçilmiş 40 yapıtın bir kısmı oryantalist bakış açısını temsil ettiği için hamama da yakışmış. Hikmet Beyefendi başka bir yazı konusu!

Dossi Dossi İdare Şurası Lideri Hikmet Eraslan ile Yazgülü Aldoğan stantta…

ÇEŞİTLİLİK ÇOKTU

Bakan yardımcısı, Beyoğlu Belediyesi başkanlığından yakın tanıdığım Ahmet Misbah Demircan, bakanlığın adeta kültür kısmını yüklendi. Bu şenlikte de emeği büyük. Uzman şef Vedat Başaran’ın başında olduğu GastroDiyarbakır, ünlü kahvaltı yeri tarihi handa şölene dönüştü, tarihi serpme kahvaltı tanıtıldı, ki biz esasen biliriz! İşin sanat kısmına dönersek, beni en çok etkileyen kısım, Coşkun Aral, İzzetin Keribar, Lütfü Özgünaydın, Yusuf Tüvi, İbrahim Vakit, Ozan Sağdıç ve Ali İhsan Öztürk, duayen fotoğrafçıların yapıtlarından oluşan “Siyah Beyaz Diyarbakır” standı oldu. Bir kısmı artık iki büklüm olmuş ancak hâlâ fotoğraf makineleri ellerinde ustalar, çalışmaktan da geri durmadı; Fotomaraton’a katılan gençler de onlara büyük ilgi gösterdi. Diyarbakırlılar elbette İç Kale’de açılan Refik Anadol’un dijital yapıtı “Rönesans Rüyaları” enstalasyonuyla büyülendi. Bahçedeki Türkiye Jokey Kulübü’nün 11. Fotoğraf Sergisi’nde yer alan 39 at temalı fotoğraf de çok çarpıcıydı. Keçi Burnu’nda açılan İhtilal Erbil’in “Teknikler ve Renkler Karma Sergisi”ni ise kaçırmışım! Görülecek, gezilecek o kadar çok şey vardı ki, 24 saate sığmasına imkân yoktu!

DEVLET YAPINCA SERBEST

Halkın ilgisini en çok konserlerin çektiğini söylemeye gerek yok. Müziğe, şenliklere, konserlere halkın ilgisini bakanlık da görüyor ki düzenliyor. Pekala kendi düzenlediklerinin dışındaki şenliklerin ve konserlerin iptal edilmesine, yasaklanmasına ne demeli? Diyarbakır’da Türkçe, Kürtçe, Ermenice müzikler söyleniyor. Hafta sonu Yavuz Bingöl ve Oğuzhan Koç konseri vardı. Bugün Ladies Quartet, Züleyha Ortak var. Bakan Ersoy, Dengbej Divahanları’nı dinledi. Dün Senforock vardı. Ahmet Misbah Demircan, Oğuzhan Koç konserinden tweet atıyor, binlerce kişinin eğlenmesinden memnun. Ya iptal edilenler? Bakan Ersoy, başka şenliklerin ve konserlerin de yapılması için göz kulak olsa, AKP milletvekillerine konser basmamalarını rica etse keşke?

8 Ekim’de başlayan ve dokuz gün sürecek Sur Kültür Yolu Festivali’nde, resmi sayılara nazaran 2 binden fazla sanatkarın iştirakiyle 600’den fazla aktiflik gerçekleşiyor. Konser, stant, tiyatro, söyleşiler, atölyelerle Diyarbakır, farklı bir ömür biçimi de olabileceğini görüyor. Baro lideri avukat Tahir Elçi’nin vurulduğu yerde, tüylerim ürpererek bunları düşünüyorum, onların istediği de farklı değildi ki? Yerle bir edilmiş Ermeni kilisesini gezerken duvarlara fotoğraf yapıldığını görüyorum, yönetici gözyaşlarıyla anlatıyor, “Buralarda asılı ikonaları paramparça ettiler, bari duvara fotoğraf yapalım da kalsın diye ressamlar boyuyor artık.” Yıkılan gecekonduların yerine TOKİ, bölge yapısını bozmayan binalar yapıyor. Buranın sahiplerinden ucuza kapatılmış binaların yerine artık çok büyük paralara satılıyor elbette. Yaralar en hoş kültür sanatla sarılıyor diyelim.