Pandemide hobi olarak başladığı işte siparişlere yetişemiyor

Kayseri’de yaşayan 72 yaşındaki emekli Mehmet Canleblebici, pandemi periyodunda konuta kapanınca kendine uğraş aradı. Gençlik yıllarından bu yana hobi olarak ahşaptan oyuncak yapan Canleblebici, çocukların doğal oyuncaklarla oynayarak sıhhatlerini korumak için kolları sıvadı.

Mehmet Canleblebici, birbirinden hoş ahşap gereçler üretirken, hobi olarak başladığı işte siparişlere yetişemiyor. Pandemi periyodunda sokağa çıkma yasağı olunca konutta oturmaktan sıkıldığını söyleyen Mehmet Canleblebici, meskeninin altında bulunan dükkanını ahşaptan oyuncak üreterek pahalandırmak istediğini tabir etti.

Mehmet Canleblebici, “Bu işe pandemi ile birlikte hobi olarak başladım. Daha evvelden de bir şeyler yapardım lakin iş sonradan ilerledi. Son vakitlerde siparişe yetişemez oldum. İş ticarete dönüştü. İnsanlarda artık bu tahtanın ziyanı olmadığını, plastiklerden daha sağlıklı olduğunu anlayıp, takdir etmeye başladılar. Şu anda siparişe yetişemiyoruz. Baya fazla bir istek var. Pandemi de sokağa çıkma yasağı olunca meskende oturmaktan sıkıldığım için konutumun altında bulunan dükkanımı bu halde pahalandırmak istedim. Zira bu iş meskende yapılacak bir iş değil. Çok biçimde talaş tozu var. Dükkan müsaitti ve burada yapmaya başladım. Bu halde vaktimi geçirdim. Şu anda genelde nesneler ve evvelce oynamış olduğumuz oyuncaklar üzere şeyler üretiyorum. Bunların dışında genelde zeka oyunlarını tercih ediyorum. Çocukların söküp, yakabilecekleri biçimde oyuncaklar düşünüyorum. Burada en büyük sorunumuzda ahşam bulamamamız. İstediğimiz ahşaba ulaşamıyoruz. Yaş ağaç olunca bir sürü emek veriyoruz. Buna rağmen çatlıyor yahut yepyeniliği bozuluyor” tabirlerini kullandı.

Ürünlerin çok fazla el emeği istediğini belirten Canleblebici bu nedenle siparişlere yetişmekte zorlandığını lisana getirerek, kelamlarına şu halde devam etti:
“Şimdi bu zeka oyunu dediğim oyunalar genelde internetten gördüğüm yahut gelen vatandaşların istek ettiği şeylerden kaynaklanıyor. Yaşlı arkadaşların anlattığı şeyleri burada değerlendirmeye çalışıyoruz. Bu atölyeye girdiğim vakit dünya ile irtibatım kesiliyor. Pek beğenilen ve rahat bir iş. Zira şekillenmemiş bir şeyden hoş bir şeyler elde etmek, beşere haz veriyor. Burada yorgunluk hissetmiyorum. Tam karşıtı dört dörtlük dinleniyorum. Ürettiğim eserleri görünce bu işin ticaretini yapan bireyler gelmeye başladılar. Onlar da birer tane değil de sayı olarak daha fazla istediler. Lakin büsbütün elden yapılan eserler olduğu için yetiştirmek için efor gösteriyorum. Yetiştirmekte de baya zorlanıyorum. Yalnız çalışıyorum. Vatandaşların bu işi öğrenmesini isterim lakin bu işi sıcak bakan çok kişi yok. Zira işin tozu, talaşı çok fazla. Evet eser yapıldıktan sonra çok hoş lakin yapılma kademesinde baya zorlanıyoruz. Maskesiz çalışmamama karşın tekrar de vakit zaman nefes darlığı çekiyorum.”