‘Babamın Şarkıları’

Timur Selçuk, müzisyen Münir Nurettin Selçuk’un oğlu, müzikçi Hazal ve balerin Mercan Selçuk’un babası, piyanist, bestekâr, müzik eğitmeni. Üç nesil müzisyen ailenin müzikleri, öğrencileri unutulmayan bir sanatçı. Münir Nurettin Selçuk’un bestelediği müzikler nasıl unutulmadıysa Timur Selçuk’un da müzikleri unutulmuyor. Ne yazık ki sanatçıyı iki yıl evvel, genç yaşta kaybettik. Yaşarken balerin ve dans eğitmeni Mercan Selçuk’un babasının müzikleri ve öğrencileriyle düzenlediği “Babamın Şarkıları” programı artık onu anmak için, onsuz ancak müziğiyle sürüyor. Yeniden de sol köşede piyanosunun durduğu yerde pek sevdiği ve yakıştırarak giydiği beyaz smokini onu temsil ediyor. Sağ köşede ise çalışma masası. Bu mizansen dört yıldır değişmiyor. Değişen ise dansçıların performansı, sahne nizamı. Samimiyetle söylüyorum, her yıl daha başarılı, daha yeterli oluyor. Dansçılar artık çok profesyonel, küçük öğrenciler bile daha âlâ.

Tabii ki Timur Selçuk’u yalnızca içimize dokunan müzikler bestelediği, düzgün piyano çaldığı için sevmedik. O bir fikir adamıydı da birebir vakitte; ayrıştırıcı değil, vicdan bazında birleştirici. “Beni vicdanlı biri olarak bilin, hatırlayın” diyordu. “Solcu olarak değil, solcu olduysam vicdanlı olduğum için. Müslüman olarak değil, Müslüman olduysam vicdanlı olduğum için.” Ve bayanlara hitap ediyordu: “Birbirinizi başı örtülü, örtüsüz diye, Kürt diye, Türk diye, solcu, sağcı diye ayırmadan sevin, birlikte çaba edin. Bu ülke bayanların omuzlarında yükselecek.” Kimileri onu sonradan dine meyletmesiyle yadırgarken o şöyle diyordu: “İki hoş Mustafa var, biri Atatürk, biri peygamber.” Her şeyden kıymetlisi, vicdanlı, özgürlüğe, hakka, adalete inanan, emeğin yanında bir sanatçıydı.

“Ekonomi tıkırında!” müziği da onun siyasi hiciv yaptığı müziklerinden biri; “Karantinalı Despina” müziği da. Ki bu son şovda dansçılar o iki müzikle o kadar hoş dans ettiler ki.

AŞK ŞARKILARI

Timur Selçuk’un hepimizin gözyaşlarıyla dinlediği aşk müzikleri da var: “Ayrılanlar İçin: Yollarımız burada ayrılıyor; Artık birbirimize iki yabancıyız!” Ben en çok hangi müziğini severdim? “Caddeden sokaklara yanlışsız sesler azaldı”, atlamamak lazım; “Bir beyaz güvercin…!” Vee doğal ki “İspanyol Meyhanesi!” Dansçılar bütün müziklerini çağdaş bale eşliğinde sundular. Öğrencileri kendisi hakkında çok hisli ve içerikli konuşmalar yaptı. İzleyiciler duygulanarak alkışladı. İBB CRR’deki gösteriyi seyredemeyenler dün gece de Kadıköy Belediyesi katkılarıyla CKM’de izleme talihi buldu. Şerdil Dara da bir gece evvelden gösteriyi izledi. Ankara’ya da gelecekler ve diğer belediyelerden de davet alıyorlar.

Tabii bu türlü bir şov büyük bir emek ve grup istiyor: çocuk, genç ve ana takım takımları, onların repetitörleri, müzik, ışık, makyaj ve bu şovda en çok beğendiğim kostüm! Kıyafetleri de çok yeterliydi dansçıların. Emeği geçen herkesi bir Timur Selçuk seveni olarak kutluyorum. Sanatçı olmanın hoşluğu burada, yapıtlarıyla yaşıyorlar…