Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Zaten bir üyeliğiniz mevcut mu ? Giriş yapın
Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Üyelerimize Özel Tüm Opsiyonlardan Kayıt Olarak Faydalanabilirsiniz
Rusya 24 Şubat’ta ülkeyi işgalini başlatmadan önce Ukrayna’da 7,5 milyon çocuk vardı. O zamandan beri, yaklaşık iki milyon diğer AB ülkelerine kaçtı.
Yabancı bir ülkede hayatlarını yeniden kurma girişimlerinin bir parçası olarak bu Ukraynalı mülteci çocukların çoğu okula geri dönmeye başladı. Bu Ukraynalı çocukların yurtdışındaki yeni hayatlarına nasıl uyum sağladıklarını görmek için Fransa’ya gittim.
Okul masasında sessizce oturan bir gencin hemen yukarıdaki sözleri söylemesini beklemezsiniz. Ama 17 yaşındaki Serhii Horbonos tanıştığımızda bana aynen böyle söyledi. Ailesi olmadan Fransa’ya geldi. Hepsi Doğu Ukrayna’daki Dnipro’dan gelen 26 Ukraynalıdan oluşan bir grubun parçası olarak geldi. Öğrencilerin hepsi daha önce hiç tanışmadıkları aynı şehirden olsalar da – o zamandan beri bir aile gibi oldular.
Serhii ile güney Fransa’nın rahat kasabasındaki “Diois School Academy”de tanıştım. Ölmek. Pastoral dağ bölgesi, savaşın parçaladığı Ukrayna’dan daha farklı olamazdı. Okul yönetimi onlar için yoğun bir Fransızca kursu oluşturmuştur. Amaç, diğer kurslara katılabilmeleri için kademeli olarak entegre olmalarına yardımcı olmaktır.
Öğretmenleri bana savaş konuşmalarının sınıfın dışında tutulduğunu söylüyor. Fransızca telaffuzdaki kıkırdamalar arasında bazen ruh hali ağırlaşıyor. Ama ‘U’nun Fransızca sesini okumaya kalkışma yine kahkahaları tetikler.
Akademinin direktörü Jean-Yves Ebel, amacın onlara sadece Fransızca öğretmek değil, aynı zamanda sosyal hayatlarını geri vermek, ergenlik hayatlarını yaşamalarına izin vermek olduğunu söylüyor.
“Eğitimin görevlerinden biri, öğrencilere kişiliklerini ve refahlarını geliştirebilecekleri bir yer sağlamaktır.”
Ukraynalı öğrencilerin Fransız okul sınıflarına asimilasyonunun büyük bir özen ve saygı ile yapıldığını gördüm.Kievli 9 yaşındaki küçük Andrii’yi Lyon’daki yeni sınıfında görmek beni duygulandırdı.Fransızca konuşmayan tek kişiydi. Yaklaşık 30 öğrenci arasında. Öğretmeni onunla iletişim kurmak için cep telefonunda bir çeviri uygulaması kullandı. Sınıf arkadaşları jestler ve iyi niyet kullandı. Andrii Ukrayna sınıfındaki en iyi öğrencilerden biriydi. Ortamdaki bu çarpıcı değişikliğe rağmen, şimdi anlıyor Gittikçe daha fazla
Gittiğim tüm okullardan bir gülümseme ve bir düşünceyle ayrıldım. Farklılıklar ve milliyetler, Ukraynalılara verilen eşi benzeri görülmemiş desteğe değer.
Yorum Yaz