Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Zaten bir üyeliğiniz mevcut mu ? Giriş yapın
Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Üyelerimize Özel Tüm Opsiyonlardan Kayıt Olarak Faydalanabilirsiniz
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi (ZBEÜ) Sıhhat Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Kısmı Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Kısmı Öğretim Üyesi Dr. Sevecen Çelik İnce, ‘No Mobile Phone Phobia’ sözlerinden türeyen ve ‘nomofobi’ olarak isimlendirilen, telefonsuz kalma korkusu ya da telefonla internet erişiminin kısıtlanmasından endişe duymayla şekillenen bağımlılık cinsinin artmaya başladığını belirtti. Lisans ve ön lisans seviyesinde yaptığı farklı araştırmalarda yüzlerce öğrenci ile çalışan İnce, “Çalışmamda literatürle uyumlu bir formda üniversite öğrencilerinde çoklukla nomofobi seviyelerinin orta ve yüksek seviyede olduğunu araştırma sonuçları söylüyor. Benim çalışmamda da öğrencilerde orta seviyede nomofobik davranış ya da bağımlılık cinsinin olduğunu söyleyebilirim” dedi.
‘BU KAYGIYA BAĞLI KİŞİ ÖFKE YAŞAYABİLİYOR’
Nomofobinin telefonsuz kalma korkusuna bağlı olarak şahısları etkilediğini kaydeden İnce, “Kişi telefona erişememe, telefonda çevrimiçi olamama, her an internete bağlanamama ya da irtibat kuramamakla ilgili dehşet duyduğu için bu endişeye bağlı kişi; gerilim, ıstırap, huzursuzluk, gerginlik, öfke yaşayabiliyor. Birebir vakitte daima telefonla iç içe olduğu için bu hem biyolojik hem fizikî hem ruhsal hem de toplumsal istikametten kişiyi olumsuz etkileyebiliyor. Fizikî sıhhat sorunu görebiliyoruz, bel sırt ağrıları ya da parmaklarda birtakım eklem rahatsızlıkları görebiliyoruz. Toplumsal manada kişi daima telefonda maruz kaldığı için bu durumda irtibat sıkıntıları yaşayabiliyor, yalnızlaşmaya gidebiliyor. Buna bağlı depresyon, anksiyete bozuklukları karşımıza çıkabiliyor hatta intiharla sonuçlanan durumlar bile karşımıza çıkabiliyor. Nomofobinin çok boyutlu ömrümüzü etkilediğini söyleyebilirim” diye konuştu.
Bu davranışın yalnızca gençleri değil 7’den 70’ye herkesi etkilediğini söyleyen İnce, “Şu anda teknoloji ve akıllı telefonlar hayatımızın vazgeçilmez bir kesimi. Aslında hepimiz bu telefonları kullanıyoruz. Hepimizi, her yaş kümesini etkileyen bir sorun. Tabi ki telefon kullanmamız gerekiyor fakat bunu berbata kullandığımız noktada nomofobi ve telefon bağımlılığı karşımıza çıkıyor. Üniversite öğrencilerinde, bu yaş kümesinde akademik performanslarını, sıhhatlerini ya da günlük rutin işlerini yerine getirmekle ilgili meseleler yaşadıklarını söyleyebilirim” dedi.
’13 DAKİKADA BİR TELEFONA BAKIYORUZ’
Nomofobiye dikkat edilmesi gerektiğini vurgulayan İnce, şöyle devam etti:
“Sadece bizlere değil, bizleri yetiştiren anne- babaların da bu bahiste çok dikkatli olması lazım. Zira doğan çocuk teknolojiye doğuyor. Z Nesli teknolojiye doğan bir nesil ve birinci evvel bizim çocuklara âlâ bir rol model olmamız lazım. Biz çocuklara teknolojiyi bir ödül sunmamalıyız. Tabi telefonu büsbütün hayatımızdan çıkaramayacağız fakat aşikâr sınırlamalar getirerek teknolojiden uzak durmayı bilmemiz gerekiyor. Şu çok çarpıcı bir bulgu uyku öncesinde yahut uyanır uyanmaz daima telefon elimizde. Tuvalete gidiyoruz, telefon elimizde gidiyoruz. Daima ona bakma gereksinimi var hatta bu bahiste yapılan bir çalışmada; Türkiye’de ortalama 13 dakikada bir telefona bakıyoruz. Günde ortalama 78 defa telefona baktığımız ortaya çıkmış. Bu önemli yüksek bir oran. Telefon bağımlılığı ya da nomofobi açısından daima telefona bakma isteğimiz bir risk oluşturabiliyor. Bunu biraz kısıtlamamamız gerekiyor. Yani telefon kullanmadığımız vakitleri belirleyip aslında bu vakitleri yaratmak ve bunu gerçekleştirebiliyor olmamız lazım. Yani denetimin bizde olması lazım, telefonlarımızda değil.”
ZBEÜ Hemşirelik Kısmı 1’inci sınıf öğrencisi Nurcan Muti (19) de günde 4- 5 saatini telefonla geçirdiğini belirterek, “Zamanımın birden fazla telefonda geçiyor. Bu yüzden de geriye boş vaktim kalmıyor. O yüzden boş vaktimde bir şey yapamıyorum. Telefon olmadığında kendimizi boşlukta hissediyoruz. Bu sigara, alkol kadar bağımlılık yaratan unsur üzere bir şey zira daima elimde. Mesela bir kez telefonum bozulmuştu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Günüm çok boş geçiyordu, uyuyarak” dedi.
ZBEÜ Maliye Kısmı 3’üncü sınıf öğrencisi Emre Çelik (23) de “Günde 5- 6 saat kullanıyorum. Toplumsal medyada geziniyorum. Şu an baş dinlemeye geldiğim için uğraşmıyorum. Telefon vaktimi alıyor lakin en bedelli şey de vakit. Artık alıştık o yüzden biraz bağımlılık oldu, diyebilirim. Hayatımızın büyük vaktini ayırıyoruz” diye konuştu.
Yorum Yaz