Bostana dönüş, çabucak şimdi!

– Arkadaşlığınızdan kelam edelim mi evvel?

Elif: Daima çok yakındık. Üniversitede daha da samimi olduk. Sonra ben bir bankada işe girdim, Yasemin de bana yakın bir şirkette işe girdi. Sonunda Yasemin de benim çalıştığım bankada işe başladı. Kısımlarımız başkaydı fakat tıpkı binadaydık. Sonunda madem ayrılamıyoruz birlikte bir iş kuralım dedik.

-Kokopelli fikri nasıl oluştu?

Yasemin: Gebeyken, sağlıklı besine nasıl erişirim, nereden alışveriş yaparım diye araştırırken, kıssanın bundan ibaret olmadığını anladım. Aydınlandım! Sonrasında permakültür eğitimi aldım ve “bu yol benim gitmek istediğim yol” dedim. Elim toprağa değdi. Bahçe bakımı ve bahçıvanlık derken eğitimler devam etti. Hoş bir seyahatteydim ancak daha fazla beşerle da paylaşmam gerekiyordu. Yer buradan doğ du… Aslında ben şanslıydım. Besin üretiminden o kadar kopuk değildim hiçbir vakit. Küçükken dedemin bahçesi vardı Heybeliada’da. Şimdiki çocuklar patates ağaçta yetişiyor sanıyor…

-Öze dönüş olmuş sizin kıssa…

Elif: Ben de Piyer Loti’de doğdum, ahşap karkas bir meskende. Ekolojik bir meskende doğdum efendim (gülüyor) Babaannemin bir kent bostanı vardı… “Çiçeği böceği sevelim”den öte politik bir konu var aslında. Bunu fark edince kültürel incelemeler üzerine yüksek lisansa başladım. Kariyerlerimizde muhakkak bir etaba gelmiştik. Yeni bir şey denemek için en uygun fırsattı maddi ve manevi olarak. Yasemin, “hadi gel bence hazırız” dedi. Kurumsal hayatta yeteri kadar acı çektikten sonra bunu hak ettik bence. Yasemin fikir annesi, ben de isim annesiyim.

YAĞMUR SUYU HASADI

– İsim nerden geliyor pekala?

Elif: Kokopelli mitolojik bir karakter. Sırtında tohum çantası, ağzında flütü var. Tohumları flütüyle toprağa ekiyor, rahmeti getiriyor. Bir çok kültürde olan bir karakter… Kentler, kara modüllerinin yüzde üçünde kurulmuş. 2050 için nüfusun yüzde 75’inin kentlerde yaşayacağı öngörülüyor. Bu yüzden Kokopelli Şehir’de. İstanbul’da daima söylenmek yerine, insan yoğunluğunu avantaja çevirebilir miyiz diye yola çıktık. Daima birlikte kompost yapabilir miyiz, toprak üretebilir miyiz? Kentte bunları yapmaya var mısınız?

– Neler yapıyorsunuz pekala?
Yasemin: Arkadaki minik bostanımızda besinimizi yetiştirmeye çalışıyoruz. Deneyim çok değerli. Üreticiyi daha âlâ anlamamızı sağlıyor, üretmek marketten almak üzere kolay değil. Birinci yılımız zararlılarla uğraşla geçti. Böcekler, mantar ve bir sürü şey… Elif’e “işte ne hoş öğrendik, bütün teknikleri gördük” diyordum. Sabretmeyi öğrendik. Toprağı güzelleştirdik. Bu sene daha güzel gidiyor. Üç farklı kompost yapıyoruz: Solucan kompostu, soğuk kompost ve bokaşi. Eğitime gelenlerden “Ay lakin kokar, aaa konutta mi asla” diyenler olunca, gelin bir bakalım diye gösteriyoruz. Kışın ısı istikrarları bozulmasın diye solucanları içeri almak gerekiyor. Banyomuz çok büyük, solucan kompostu kışın orada duruyor. Kompost düzgün yapılırsa hiçbir şey olmuyor. Yağmur suyu hasadı yapıyoruz. Tuvalette bir sistemimiz var. Ellerimizi yıkadığımız su sifona doluyor. Bu uygulamalarla paralel eğitimlerimiz, atölyelerimiz var. Permakültüre giriş, ekolojik mimari, saksıda bostan, ekşi maya, probiyotik turşu, fermente beslenme, bitkilerle homeopati üzere..

NOHUTUN TOHUMU NEREDE?

– İnsanların ilgisi nasıl? Çok mu kopu ğuz tabiattan?

Yasemin: O kadar garip bir devirdeyiz ki tohumu bilmiyor beşerler. Elimize bir tohum alıp toprağa ekmemişiz çoğumuz. Birgün nohuttan çimlendirme yapıyoruz. Bir arkadaşımız elinde nohut, “Nerede nohutun tohumu” diye sordu. Yaş 35 bu ortada. Bu türlü çok kişi var. Okulda aktiflik yapıyoruz velileri de dahil ettiğimiz bir süreç. Bir anne çilek fidesini karşıt ekmiş. En temel muhtaçlığımızı karşılamaktan bu kadar mahrum olmak bizi rahatsız ediyor. Saksıda bostan eğitimi bir tohum bile ekmemiş beşerler için. Soğan 18 lira oldu yahu. Soğanı toprağa koyuyorsun oluyor. Bizi burada en çok memnun eden başka şey de topluluk dinamiğiyle ortak niyette buluşmak. Bir sefer gelen arkadaş kümesi edinip gidiyor, bizim arkadaşımız oluyor. İmece devam ediyor.

Elif: İştirakçiler kendi üzere düşünen insanların ortasında, oh ya tek mecnun ben değilmişim, diyor.

– Kentte tabiat ile iç içe yaşamak mümkün diyorsunuz…

Elif: Doğa ne demek? Orası tabiat da burası değil mi? Anlıyorum bu algıyı lakin kaldırımın ortasından çıkan bir tabiat var. Problem bunları ne kadar görebildiğimiz. Tabiatla iç içe yaşama öyküsü bir fantezi olmamalı. Eyüp’te yaşayan babaannem her vakit do ğayla iç içeydi, İstanbul’un göbeğinde.

– Herkes kendi besinini yetiştirebilir mi kentte?

Yasemin: