Bir sofra etrafında dayanışma

Buralarda ömrümüzü sürdürürken kuşkusuz bir gözümüz de daima ülkemizde, yurdumuzda. Altı aydır seçimle yatıp kalkan Türkiye ile birlikte yurtdışında yaşayan Türkler de tıpkı heyecanla ve yakından izleyerek sürece katıldılar. Ve son devirde yalnızca İstanbul’da değil, tüm Türkiye’de olduğu üzere, yurtdışında da kişioğlu ve kızlarının gönlünde umut tomurcukları açtı. Her şey hoş olacak dendi; ve gelecek hoş günlerin ışıltısı bu aralanan kapının akabinde yüze vurdu. Bu umutlu pazar günü öteki hoşluklardan kelam etmek istiyorum. Ben onu yıllar evvel çekmiş olduğu orta uzunluktaki bir sinemayla tanıdım. Bir birinci sinemaydı lakin yurdumuzun son periyotlarda içinde yaşamakta olduğu çok kıymetli problemlere parmak basıyordu. Akabinde, tekrar kanayan toplumsal bir yaraya parmak bastığı öteki bir sinema yaptı. Dahası gelecekti, lakin kimi aksilikler devamını getirmesine mani oldu. Bir biçimde ve uzun bir serüvenin sonunda Kanada’ya ayak bastı. Kanada son yıllarda yaşamak için beğenilen ülkelerden biri. Lakin yaşama başlamak o kadar da kolay değil. Gerçekte nereye giderseniz gidin, yeni bir yaşama başlamak o kadar da kolay değildir; bu birebir ülke içinde de benzeri zorlukları içerir. Fakat yeni ülkenin kendine özgün şartları, yazılı yazısız kuralları vardır. Ve siz, örneğin lisan bilmezseniz, ki birçok sefer lisanını de bilseniz usunuza gelmeyecek zorluklarla karşılaşabilirsiniz. Ülkenizde edinmiş olduğunuz eğitimöğretim ve tecrübenin size pek faydası olmaz; ne derece uzman olursanız olun, yeni bir ortamda sudan çıkmış balık gibisinizdir.

Yalnızlıklar paylaşılıyor

Özellikle birinci günler, aylar en sıkıntı anlardır. İşte Başak Büyükçelen de bizler üzere bu zorluklardan geçti. Herkesin harcı değildir direnmek, hayallerini gerçekleştirebilmek. Başak, yaşamış olduğu uygun berbat tecrübelerden birer öğrence çıkarıp “bu bu türlü olmamalı” dedi ve kendisi üzere yeni gelenlerin yeni ömürlerine bir katkıda bulunmak gayesiyle kolları sıvadı ve yanına aldığı dört bayanla birlikte ismine “The Supper Society” dediği bir oluşum kurdu. Bu oluşumla bir yılı aşkın müddettir kozmosun dört bir yanından Montreal’e düşmüş yeni göçmenleri bir sofra etrafında topluyor ve onların bu birinci adımlarında yalnız olmadıklarını duyurmaya çalışıyor. Yeni gelenler rastgele bir yükümlülük almadan Kanadalılarla ya da uzun vakit evvel bu ülkede yerleşmiş olan bireylerle bir ortaya gelip yalnızlıklarını gideriyor ve dostluklar kurabiliyorlar. Bu sofralarda Afrika’nın bir yerinden bir kişioğluna da rastlayabilirsiniz, Japonya’dan gelmiş bir kişikızına da. Avrupa’nın rastgele bir ülkesinden, Güney Amerika’dan, Asya’dan da gelmiş yeni göçmenlerle tanışabilir, tecrübelerinizi paylaşabilirsiniz. Bu türlü gönlü geniş biri bizim Başak. Oluşum gönüllülük aslına dayanıyor; Kanada’da yerleşik olanlardan o akşam için yiyecek bir şeyler hazırlanması isteniyor; fakat yeni gelenlerin bu türlü bir yükümlülükleri yok. Bireylerin biribirlerini tanımaları ve kendilerini doğal bir ortamda bulabilmeleri için çeşitli oyunlar oynanıyor, bunlara iştirakleri sağlanıyor. Başak’ın bu devinimleri elbette ülkenin yayın organlarınca da ayrımına varıldı; ve ulusal yayın organı olan CBC televizyonu ve radyosunda kendisiyle söyleşilere yer verildi. Dedik ya; yeni bir ülkede, yeni bir kültürde, yeni bir yaşama başlamak o kadar da kolay değil. Lakin ömrümüzü güzelleştiren kişioğlu ve kızları hayli umutlarımız da daima sürecek…