Abdi İpekçi vefatının 44. yılında anıldı: ‘Cinayet evraklarının tekrar açılması ne uygun olurdu’

Abdi İpekçi için Zincirlikuyu’daki mezarı başında düzenlenen anma merasimi saat 11.00’da başladı. Merasime, Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, eski çalışma arkadaşları, Milliyet Gazetesi çalışanları, ve sevenleri katıldı.

Kuran okunmasıyla başlayan merasimde Nükhet İpekçi İzet ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Genel Sekreteri Sibel Güneş konuşma gerçekleştirdi.

“HALA 1979 YILINDAYIM BORCUN TARTISIYLA ÇÖKEN OMUZLARIMLA BURADAYIM”

Konuşmasına merasime katılanlara teşekkür ederek başlayan Nükhet İpekçi İzet, “Bu yıl içinde bir arkadaşımın ‘artık uğraşma, kimse hatırlamıyor o günleri.’ kelamları dikkat cazipti. Çok sevgili bir yakınım da ‘En düzgünü bu yıl protesto et, oraya hiç gitme.’ demişti. Aslında bir vakitler onu da yapmıştık. Annemle birlikte ‘konuşacak ne kaldı ki’ demiştik. Bütün suikast kurbanlarıyla alay edercesine, engellenen eforlarla dolu bir oyunun modülü olmayı, oradan oraya çekiştirilip kullanışlı mağdur haline getirilmeyi içimize sindirememiştik” dedi.

İzet şöyle konuştu:

• “O vakit da ‘Bu bir görevdir, bir sorumluluktur. Susmak korkmaktır, suça yer açmaktır. Konuşmak, var olmak, olanları hatırlatmak, tanıklık etmek, unutturmamak zorundasınız’ diyenler olmuştu. Hala 1979 yılındayım. O zamanki İçişleri Bakanı’ nın kendi makam odasının arkasında, bilinmeyen bir oda daha olduğunu dehşet içinde fark ettiği ve bir komploya uğratıldığı dönemdeyim.
• O andaki hakikatin, yani aslında hepimizi ilgilendiren bu dehşetli hakikat, incelenip irdelenmemiş, isimlendirilmemiş ve tarihteki yerine resmen kaydedilmemiş haliyle olduğu üzere duruyor. Bütün bu birikimle, burada o sorumluluğu ve çaresizliği hissediyorum. Başı dik ve keskin bir kararlılıkla değil, yerine getirilmemiş bir borcun tartısıyla çöken omuzlarımla buradayım. ‘Bir varmış, bir yokmuş’ tan öteye gidemiyoruz. Bütün bunlar bir borç duygusu yaratıyor.”

“CİNAYET EVRAKLARININ YİNE AÇILMASI NE ÂLÂ OLURDU”

Konuşmasına devam eden Nükhet İpekçi İzet, kelamlarını şöyle tamamladı:

• “Cinayet evraklarının tekrar açılması, bir arkeolog titizliğiyle çalışılması tuzaklar kuran, mani olan, taş koyan, duvar ören, üstüne toprak örten, şaşırtmaca ve kandırmacalar yayanların ortaya çıkarılması, ne kadar düzgün olurdu. Hatta o vakitler neye hizmet ettiğinin bile ayrımında olamayanların kimileri resen de mertçe ortaya çıkabilir hakikate katkıda bulunabilirlerdi. Ne âlâ olurdu.
• Abdi İpekçi şimdi 30 yaşına varmadan yazdığı bir yazıda bu borçluluk hissini şöyle lisana getirmiş: ‘Vatana borç, yedek subaylık görevi ile ne başlar ne de biter. Borcumuz hayatımızla kaimdir. Doğduğumuz gün başlar, öleceğimiz güne kadar devam eder.’ Gazetecilik görevi boyunca daima bu anlayış ve vicdanla yaşarken onun öleceği günü planlayıp canımı almasalar ne düzgün olurdu.”

Nükhet İpekçi İzet’in konuşmasının akabinde merasim sona erdi.

Öte yandan, bir anma merasimi de Nişantaşı’nda Abdi İpekçi’nin 44 sene evvel atağa uğrayarak hayatını kaybettiği noktada bulunan Abdi İpekçi Anıtı’ının önünde gerçekleştirildi.

Türkiye Gazeteciler Sendikası temsilcileri, sabah saatlerinde Abdi İpekçi Anıtı’na karanfil bıraktı.